تبریک

چقدر آقا بود

مقیـم وادی غـربت، امـام غــم ها بود

غریب شـهر خودش نه! غریب دنیا بود

رهـا نمود کنیـزی به برگ ریحــانی

فدای جود و سخایش، چقدر آقا بود!

نمی گذاشت کسی نـاامیـد بـرگردد

کریم بود و گره ها به دست او وا بود

 

چقدر طعنه شنید و چقدر سختی دید

مـیــان مـردم نامـرد بی حیـا، تـا بود

تمام عمر شریفش رفیق غم بود و

انیس ناله و فریاد و گریه، زیرا بود...

هماره یاد نماز نشستــه ی مـادر

شاعر: مجید لشکری                                      و در دعای قنوتش به یاد زهرا بود