در میان خانه، صاحبخانه را گم کرده ام
محمدعلی مجاهدی
امشب از مستی ره میخانه را گم کرده ام
آنقدر مستم که راه خانه را گم کرده ام!
در طواف کعبه می جویم خدا را ای دریغ
در میان خانه، صاحبخانه را گم کرده ام
دست و پای خویش را گم کرده ام از شوق دوست
در کنار یارم و جانانه را گم کرده ام
خال او گم شد میان خرمن گیسوی او
دام را می بینم اما دانه را گم کرده ام
گفت: از زلف پریشانم چه می خواهی؟ بگو
گفتمش: اینجا دل دیوانه را گم کرده ام
شمع را گفتم که: این سان سوختن از بهر چیست؟
گفت: می سوزم چرا «پروانه» را گم کرده ام!
محمد علی مجاهدی (پروانه)
همکار و دوست عزیز
سلام و روز به خیر
از اینکه به من سر می زنید و از دیدن کامنت های دلگرم کننده ی شما بسیار خوشحال می شوم.
از سر زدن به وبلاگتون احساس خوبی بهم دست می ده.
سلامت و سربلند باشیدو التماس دعا خیلی خیلی زیاد. . .
سلام همکار عزیز ومهربان ممنون از لطفتون شرمنده ام می کنید
راستی خانم جعفری ، شرمنده یه سؤال ، شما معلم چه مقطعی هستید؟
ابتدایی ، البته درحدود 23سال از آن را در پایه اول گذراندم اگر مورد قبول حق قرار بگیرد
هوا گرم هست
من گرم تر از هوا
نه من داغم که هوا گرم هست
فقط یک حوا داغی آدم را می فهمد
سلام
امشب برنامه مستند حماسه توحیدی از شبکه 3 سیما پخش شد .
چقدر زیبا آقای توحیدی به همه درس احساس مسئولیت ، ولایتمداری و فداکاری می داد ، وقتی دیدم صندوق سیار با وجود تماس های مکرر برای اخذ رای از این جانباز عزیز نیامد و ایشان با آن حال نامناسب و سختی بسیار به شعبه اخذ رای رفت ، بسیار شرمنده شدم ، نمی دانم آیا وزیر کشور و رئیس جمهور وقت هم شرمنده شدند؟!
و وقتی رای دادن ایشان و فوتشان قبل از آغاز ریاست جمهوری جدید را دیدم از فکر این که چگونه باید جواب اعتماد این بزرگواران و حماسه آفرینی این عزیزان را دولت بدهد تنم لرزید ، نمی دانم آیا تن رئیس جمهور منتخب هم لرزید؟![گل][گل][گل]