شهادت امام محمد باقر (ع)

نگاه کودکی ات دیده بود قافله را 

تمام دلهره ها را ،تمام فاصله را 

هزار بار بمیرم برات ،می خوام 

دوباره زنده کنم خاطرات قافله را

تو انتهای غمی ،از کجا شروع کنم 

خودت بگو ،بنویسم کدام مرحله را 

چقدر خاطره ی تلخ مانده در ذهنت 

زنیزه دار که سر برده بود حوصله را 

چه قدر گریه نکردید با سه ساله ،چقدر

به روی خویش نیاوردی آبله را  

هنوز یک به یک ،آری به یاد می آری 

تمام زخم زبان های شهر هلهله را 

بگو صبور بلا در منا چه حالی داشت 

که در تلاطم خون دید قلب قافله را 

شهادت پنجمین ستاره ی درخشان امامت حضرت امام محمد باقر (ع) بر شیعیان آن حضرت تسلیت باد

میلاد حضرت معصومه (س)

میلاد خجسته ی کریمه ی اهل بیت بر همگان مبارک 

                                                                      

روز دختر بر دختران گل این مملکت مبببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببارک 

این جا کویر داغ ونمکزار شور نیست 

                                           ما روبه روی پهنه ی دریا نشسته ایم 

قم سالهاست با نفسش زنده مانده است 

                                                       باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم  

 بوی مدینه می وزد از شهر ما بیا 

                                                        ما در جوار حضرت زهرا (س) نشسته ایم 

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان 

                                                            از دست ما چه ها که کشیدی ببخشمان  

                                        یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه 

شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

گفت: در می‌زنند مهمان است

گفت: آیا صدای سلمان است؟

این صدا، نه صدای طوفان است

مزن این خانه مسلمان است

مادرم رفت پشت در، اما

گفت: آرام ما خدا داریم

ما کجا کار با شما داریم

و اگر روضه‌ای به پا داریم

پدرم رفته ما عزاداریم
پشت در سوخت بال و پر، اما

آسمان را به ریسمان بردند

آسمان را کشان کشان بردند

پیش چشمان دیگران بردند

مادرم داد زد بمان! بردند

بازوی مادرم سپر،اما

بین آن کوچه چند بار افتاد

اشک از چشم روزگار افتاد

پدرم در دلش شرار افتاد

تا نگاهش به ذوالفقار افتاد-

گفت: یک روز یک نفر اما...

سید حمید رضا برقعی 

تبریک ورود حضرت معصومه (س) به قم

همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام تویی

تنها دلیل این که من اینجایی ام تویی

هر شب دلم قدم به قدم می کشد مرا

بی اختیار سمت حرم می کشد مرا

با شور شهر فاصله دارم کنا تو

احساس وصل می کند آدم کنار تو

حالی نگفتنی به دلم دست می دهد

در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر

از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

با زمزم نگاه، دمادم هزار شمع

روشن کنند هاجر و مریم کنار تو

در این حریم سینه زدن چیز دیگری است

خونین تر است ماه محرم کنار تو

ما در کنار صحن شما تربیت شدیم

داریم افتخار که همشهریت شدیم

ما از مسیر آمدنت خط گرفته ایم

مأوی کنار ساحت عصمت گرفته ایم

ما با تو در پناه تو آرام می شویم

وقتی که با ملائکه همگام می شویم

زیباترین خاطره هامان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی است

باران میان مرمر آیینه دیدنی است

این صحنه در برابر آیینه دیدنی است

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

خوشبخت قوم و طایفه ما مردم قمیم

جارو کشان خواهر خورشید هشتمیم

اعجاز این ضریح که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

من روی حرف های خود اصرار می کنم

در مثنوی و در غزل اقرار می کنم

ما در کنار دختر موسی نشسته ایم

عمریست محو او به تماشا نشسته ایم

اینجا کویر داغ و نمکزار شور نیست

ما رو به روی پهنه ی دریا نشسته ایم

قم سال هاست با نفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم

بوی مدینه می وزد از شهر ما بیا

ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان

از دست ما چه ها که کشیدی ببخشمان

من هم دلیل حسرت افلاک می شوم

روزی که زیر پای شما خاک می شوم.

                                                                     سید حمیدرضا برقعی 

ولادت امام رضا (ع )

ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس 

خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس 

آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان 

جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس 

آنجا که خادمینش از روی زائرینش 

گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس 

خورشید آسمان ها در پیش گنبد او 

رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس 

رویای ناتمامم ساعات در حرم بود 

باقی عمر اما افسوس بود و کابوس 

وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا 

زانو بزن به پای بیدار خفته در طوس..

 شعر از حمیدرضا برقعی